Η πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ που ανακοινώθηκε μόλις πριν λίγες ημέρες αποτελεί τη συνέχεια μιας πολιτικής στον κλάδο της ενέργειας που χρόνια τώρα προωθείται συστηματικά από όλες τις κυβερνήσεις.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, ως πλευρά της πολιτικής της απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας, έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς ως "μεγάλες τομές" και "μεταρρυθμίσεις" που θα συμβάλλουν στον εκσυγχρονισμό του κλάδου ενέργειας.
Στην ίδια λογική, η πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ συνοδεύτηκε από την κυβέρνηση από διθυράμβους περί "εμπιστοσύνης των επενδυτών στην ελληνική οικονομία", ότι ολοκληρώθηκε "μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα με το μεγαλύτερο έως τώρα τίμημα".
Τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις κρύβουν συνειδητά τις συνέπειες αυτής της πολιτικής που για το λαό και τους εργαζόμενους κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι. Αυτή η πολιτική για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση είναι η ίδια που έχει εκτινάξει το κόστος ενέργειας. Είναι η ίδια πολιτική που έχει εκτινάξει το κόστος για τη μεταφορά και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας που πληρώνουν οι καταναλωτές μέσω των αντίστοιχων χρεώσεων δικτύου στους λογαριασμούς ρεύματος και από τις οποίες οι νέοι επενδυτές θα βγάζουν εκατομμύρια κάθε χρόνο.
Είναι η ίδια πολιτική που έχει αντικαταστήσει τη μόνιμη και σταθερή δουλειά και έχει καθιερώσει τις 8μηνες συμβάσεις στο ΔΕΔΔΗΕ, την εργολαβοποίηση και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης εδώ και χρόνια, έχει επιφέρει τη μείωση του μόνιμου και σταθερού προσωπικού, την ολοένα και αυξανόμενη εντατικοποίηση, την αύξηση των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε από αυτήν την πολιτική. Δεν μας αφορά το πανηγυρικό κλίμα που καλλιεργεί η κυβέρνηση. Δεν αποδεχόμαστε να πληρώσουμε για άλλη μια φορά τα κέρδη των αφεντικών. Οι τελευταίες μεγάλες αυξήσεις θα αναγκάσουν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα να βάλουν για πολλοστή φορά βαθειά το χέρι στην τσέπη. Μόνοι κερδισμένοι οι μέτοχοι της ΔΕΗ και οι πάροχοι ιδιώτες. Αυτό που χρειάζεται είναι, ανεξαρτήτως ιδιοκτήτη, οι εργαζόμενοι να αυξήσουν το βαθμό οργάνωσής τους και τις διεκδικήσεις τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αυξήσεις σε μισθούς, κατάργηση της εργολαβοποίησης.
Το ζήτημα των βασικών υποδομών στην ενέργεια, στο νερό, στην υγεία, στις μεταφορές, αφορά το σύνολο του λαού. Για αυτό και ο κοινός αγώνας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, ανέργων και συνταξιούχων χρειάζεται να δυναμώσει και άλλο ώστε να βάλει φρένο σε αυτήν την πολιτική, να περάσει στην αντεπίθεση με νέες διεκδικήσεις για τη ζωή που μας αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου