Κανιβαλισμός

 

Οσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στη διαχείριση της πανδημίας, τόσο δυναμώνει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της πίσω από την περιβόητη «ατομική ευθύνη», την οποία παρουσιάζει ως «μοναδικό γιατρικό». Αυτή η προσπάθεια, μάλιστα, παίρνει χαρακτηριστικά απειλών και αγριάδων, που παραπέμπουν σε «κοινωνικό αυτοματισμό» ή και κανιβαλισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ορισμένοι αστοί δημοσιολόγοι, που ασχολούνται συστηματικά τις τελευταίες μέρες με το ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα ενός ενδεχόμενου lockdown και ποιοι δεν τους καίγεται καρφί «αν θα δουλεύει η οικονομία». Στις χυδαίες και επικίνδυνες αναλύσεις τους «βλέπουν» εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και συνταξιούχους που αδιαφορούν για το lockdown, αφού «οι μισθοί και οι συντάξεις θα συνεχίσουν να πέφτουν κάθε μήνα», φέρνοντάς τους σε αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους επιχειρηματίες, που «θα πληρώσουν τη νύφη μιας ενδεχόμενης καραντίνας, ενώ έχουν από πάνω να πληρώνουν για τους δημόσιους υπάλληλους και τους συνταξιούχους». Κάποιος άλλος σχολιαστής του ίδιου φυράματος «το τερμάτισε», διαφημίζοντας το «πετυχημένο μοντέλο της Σουηδίας» (εκείνο που οι ίδιοι κρέμαγαν στα μανταλάκια όταν αλλιώς «βάραγε το νταούλι» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου), επειδή - λέει - εκεί δεν μπήκαν σε προτεραιότητα οι «συνταξιούχοι ψηφοφόροι», τους οποίους άφησαν να πεθάνουν στους οίκους ευγηρίας, αλλά οι νέοι εργαζόμενοι, που «πρέπει να εργαστούν και να ζήσουν - και να πληρώνουν τις συντάξεις»! Ο βούρκος του συστήματος που υπηρετούν πραγματικά δεν έχει πάτο. Και όσο φουσκώνει το δεύτερο κύμα της πανδημίας, τόσο επιβεβαιώνει ότι «ο ιός είναι ο καπιταλισμός» και μοναδική «γιατρειά» η ανατροπή του