Εργαζόμενοι - Εργαζόμενες:
Ο λαός μας ζει την «κοσμογονία» της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας. Ζει τις πολεμικές συνθήκες στους χώρους δουλειάς, που στέλνουν στον τάφο δεκάδες εργάτες, σαν «παράπλευρες απώλειες» της καπιταλιστικής παραγωγής. Ζει τις «παράπλευρες απώλειες» του κόσμου που πεθαίνει από τα μαγκάλια, από το άγχος της επιβίωσης, από τη στενοχώρια που δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους, ούτε καν τα απαραίτητα της επιβίωσης.
Ζει έναν απίστευτο πόλεμο προπαγάνδας, που φτάνει στο σημείο της εξαχρείωσης, όταν δια στόματος του υπουργού προπαγάνδας κ. Άδωνι Γεωργιάδη, διατυμπανίζουν ότι «ο κόσμος δεν κρυώνει» και η «μείωση της κατανάλωσης οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους»!
Για αυτό μας μπουκώνουν με παραμύθια:
Ότι η λαϊκή ευημερία θα προκύψει μέσα από την υλοποίηση των σχεδιασμών του μεγάλου κεφαλαίου.
Ότι μπορούν να ταιριάξουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και του λαού.
Και καπάκι μας πετάνε και το μόνιμο «ηθικό δίδαγμα» ότι ο λαός θα πρέπει να πετσοκόψει τις ανάγκες του, να προσαρμοστεί στα ελάχιστα των «αντοχών της οικονομίας», που γίνονται όλο και λιγότερα.
Και επειδή κάθε αξιοπρεπές παραμύθι πρέπει να έχει και ένα καλό τέλος, σου πασάρουν τις ψεύτικες ελπίδες για «λύσεις από τα πάνω», ότι με έναν άλλο διαχειριστή η εκμετάλλευση μπορεί να γίνει λιγότερο βάρβαρη και η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια να είναι και πιο... light.
Εργαζόμενοι – εργαζόμενες;
Σήμερα που ο πόλεμος ρίχνει βαριά τη σκιά του, τα επιτελεία των παράσιτων της πλουτοκρατίας αυτών που στη δική τους γλώσσα, λέγονται επενδυτές, υπογραμμίζουν σε όλους τους τόνους, πως τώρα «δεν χωράνε δεύτερες κουβέντες και αποκλίσεις» από την «εθνική» γραμμή της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και «κουνάνε το δάχτυλο» πως ο λαός πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο ληστών. Ο λαός μας, όμως, έχει πραγματικά «χορτάσει» από «εθνικούς» στόχους όλα αυτά τα χρόνια. Μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, πότε με το μαστίγιο και πότε με το «καρότο», διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά και παλιότερα του ΠΑΣΟΚ, του ζήτησαν «να κρατήσει την ανάσα του», πρώτα «για να ξεμπερδέψουμε απ' τα μνημόνια», μετά για να ξεπεράσουμε «όλοι μαζί» την πανδημία και τις βαριές της συνέπειες, κι αμέσως μετά για να «πάρει μπρος» η καπιταλιστική ανάπτυξη. Την επόμενη μέρα, κάθε ένας από τους στόχους αυτούς, έβρισκε τον λαό ακόμα πιο φτωχό, με ακόμη μεγαλύτερη την ψαλίδα ανάμεσα στη χαμοζωή και τις πραγματικές ανάγκες του, μπλεγμένο ακόμα περισσότερο στο «δίχτυ» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Για αυτό στο καθημερινό πάρτι της ακρίβειας, οι εγχώριες τράπεζες «τρέχουν» τις διαδικασίες αναφορικά με τη χρηματοδότηση επιχειρηματικών ομίλων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, ενώ οι 4 «συστημικές» τράπεζες καλούν ενδιαφερόμενους επενδυτές να υποβάλουν τα επιχειρηματικά πλάνα τους με δωρεάν ενισχύσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης στο 50% (επιχορηγήσεις και δάνεια) του επενδυτικού πλάνου, έναντι 30% τραπεζικού δανεισμού και μόλις 20% ίδιας συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών, για την εγγυημένη κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Για αυτό, όλες οι κυβερνήσεις ορκίζονται στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού», με την ακρίβεια να θεριεύει, λεηλατώντας τα λαϊκά εισοδήματα.
Και από πάνω, θέλουν να πληρώσουμε, τις συνέπειες, (αλλιώς το λέει ο λαός μας), του πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής. Ακούει καθημερινά τις σειρήνες να ηχούν, για τον κίνδυνο να βρεθεί στη δίνη μιας πιο γενικευμένης στρατιωτικής σύγκρουσης. Βλέπει τα κυριαρχικά δικαιώματα σε διαρκή ομηρία και απειλή, στο όνομα της «ΝΑΤΟικής συνοχής». Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο χωρίζονται με σινικά τείχη, όπως άλλωστε και στην «ειρήνη».
Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμιά εμπιστοσύνη.
Να μην δεχτεί να γίνει η χώρα θύτης και ο ίδιος θύμα των ανταγωνισμών και των πολέμων για τα συμφέροντα μιας χούφτας παράσιτων, που δεν θα διστάσουν να τον κάνουν ακόμα και κρέας στα κανόνια τους, για να υπερασπιστούν τα κέρδη και το μερίδιό τους στο φαγοπότι των λύκων.
Σήμερα δεν χωράει καμμιά επανάπαυση.
Δεν υπάρχει δρόμος οπισθοχώρησης. Πίσω μας είναι η υπεράσπιση της ζωή μας με αξιοπρέπεια, η ζωή των παιδιών μας.
Δεν αρκεί να οργιζόμαστε.
Απαντάμε με γενική Πανελλαδική απεργία στις 6 Απρίλη.
Συγκεντρωνόμαστε στις 10.οο το πρωί
στο Εργατικό Κέντρο Άρτας.
Διαδηλώνουμε για τη ζωή και το μέλλον.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΤΑΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου