Κύριοι δικαστές,
Αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, "πτωχοί τω πνεύματι". Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε. Κρεμάστε μας. Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ δια παντός, από όλους τους "συνωμότες"; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε.»
Το απόσπασμα αυτό, από την απολογία του Αύγουστου Σπάις, στη δίκη του για την πρωτομαγιά του 1886, δίνει και το χαρακτήρα της απεργίας της Πρωτομαγιάς, σαν τη μέρα της εργατικής τάξης, των αγώνων της και των τεράστιων θυσιών στην πάλη για να νικήσει το δίκιο, για να γίνει παρελθόν το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς.
Το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που γεννήθηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις για να δικαιωθούν οι νεκροί του εγκλήματος των Τεμπών, αποτυπώνει την καθημερινή πραγματικότητα που ζει ο λαός μας. Οι νεκροί συνάδελφοι μας, από το «Ήπειρος», στους ταχυμεταφορείς, στα κάτεργα της εργασιακής ζούγκλας, πληρώνουν με τη ζωή τους ή μένοντας ανάπηροι το θαύμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που την βαφτίζουν «εθνικό πλούτο» γιατί για αυτούς έθνος είναι μια χούφτα πλουτοκράτες. Το πληρώνουμε με την προγραμματισμένη κατάρρευση του νοσοκομείου της Άρτας, που ο κύριος υπουργός, υποσχέθηκε όχι γιατρούς και εξοπλισμό, αλλά βάψιμο και πλακάκια. Το πληρώνουμε με συνθήκες γαλέρας στους εργασιακούς χώρους, με απλήρωτη εργασία, με μαφιόζικες πρακτικές για να κλέβουν και το δώρο από τους εργαζόμενους, με μισθούς πείνας, και με συντάξεις που στην πλειοψηφία δεν φτάνει ούτε για τους λογαριασμούς. Μια ματιά στους επίσημους ισολογισμούς των μεγάλων επιχειρήσεων στην Άρτα, φτάνει για να καταλάβουμε την διαφορά των εκατομμυρίων κερδών που δηλώνουν οι καπιταλιστές και των δικών μας, σακατεμένων μισθών και κοινωνικών παροχών, πάνω στους οποίους ευημερούν οι δικοί τους αριθμοί. Αυτός ο πλούτος τους στηρίζεται στους χειρότερους όρους της δουλειάς μας, σε ένα λαϊκό εισόδημα που δεν βγάζουμε ούτε δύο βδομάδες.
Και αυτό το σύστημα έχει όνομα, κράτος να το υπηρετεί, νόμους για να το εξυπηρετεί και λέγεται ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.
Αυτό το σύστημα μιλάει πάλι για καιρούς δοξασμένους. Από την «πολεμική ειρήνη» της εκμετάλλευσης και της ακρίβειας ετοιμάζουν τον λαό να συρθεί στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για να χύσει το αίμα του για τους ανταγωνισμούς και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Με τον τρόπο που όλες οι κυβερνήσεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσαν το αντεργατικό οπλοστάσιο που κάνει τη ζωή των εργαζομένων κόλαση, με τον ίδιο τρόπο σήμερα όλοι τους συμφωνούν στη βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους για συμφέροντα ξένα για τον ελληνικό λαό.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει κανένα συμφέρον από τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς!
Δεν υπάρχει κοινό συμφέρον ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους, ούτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, ούτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Η σταθερότητα του συστήματος σημαίνει για τον λαό ανασφάλεια, ακρίβεια, εντατικοποίηση της δουλειάς, απέραντες «κοιλάδες των Τεμπών» στις μεταφορές και τους χώρους δουλειάς, πολεμικές συγκρούσεις που διαρκώς κλιμακώνονται.
Τώρα χρειάζεται εργατικό - λαϊκό κίνημα χειραφετημένο από το κράτος, την εργοδοσία και τους μηχανισμούς τους, από τις αυταπάτες για έναν δήθεν αδιάφθορο ή «λιγότερο άδικο» καπιταλισμό. Σύγκρουση με το σύστημα σημαίνει καμία εμπιστοσύνη στο καπιταλιστικό κράτος και τους θεσμούς του. Είναι εχθρικοί για τον λαό γιατί έχουν φτιαχτεί για να υπηρετούν τους λίγους.
Βγαίνουμε πιο αποφασιστικά στον δρόμο του αγώνα. Προσπερνάμε τον θλιβερό εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου και τις αυταπάτες για τη θεραπεία "των παθογενειών του κράτους". Του άδικου και σάπιου κράτους, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα του λαού μας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εργαζόμενοι τους γύρισαν άλλη μια φορά την πλάτη στην απεργία στις 9 του Απρίλη, συμμετέχοντας μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων.
Τιμάμε την εργατική Πρωτομαγιά - δυναμώνουμε τον αγώνα της τάξης μας για:
• Λεφτά για μισθούς, συντάξεις, Παιδεία, Υγεία και όχι για του πολέμου τα σφαγεία.
• Απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις.
• Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Καμία συνεργασία με το Ισραήλ, το κράτος που συνεχίζει να δολοφονεί με τις πλάτες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ.
• 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, όπως επιτρέπει η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.
• Αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, υπογραφή ΣΣΕ με διεύρυνση δικαιωμάτων.
• Κατάργηση των αντεργατικών νόμων που τσακίζουν το 8ωρο, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και απαγορεύουν το δικαίωμα στην απεργία.
• Άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
• Μέτρα για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους εργασίας.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλο τον λαό.
• Το έγκλημα στα Τέμπη να μη συγκαλυφθεί. Να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί ένοχοι και οι πολιτικές που οδήγησαν στον θάνατο 57 αθώους ανθρώπους.
Όλοι στην απεργία της 1ης Μάη.
Όλοι και όλες στις 10:00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο